Akademia Bąbelka » DZIECI INSPIRUJĄ MÓJ ROZWÓJ OSOBISTY

Na start może trochę informacji skąd pomysł na Akademię Bąbelka! To miejsce z pewnością powstało z miłości do dzieci, ale, o tym już mogliście przeczytać na stronie. Blog powstał, ponieważ chce dać Wam możliwość poznania nas, naszych metod, podzielenia się z Wami wiedzą, którą już posiadamy lub taką, którą wciąż chcemy zdobywać i mamy zamiar dzielić się z Wami nowinkami na temat wychowania i wspierania rozwoju.

Mniej więcej 10 lat temu zaczęłam pracę z dziećmi, z większymi i mniejszymi powodzeniami. Kiedyś nie byłam tak świadomym wychowawcą jakim jestem teraz. Kiedy skończyłam 10 lat trafiłam do harcerstwa i to dzięki niemu jestem tu gdzie teraz jestem. Przyszedł czas, gdy przestałam być uczestniczką i zapragnęłam organizować czas dla dzieciaków. Pierwszym moim poważnym przystankiem w karierze była gromada zuchowa, w której niestety na początku jej prowadzenia powielałam schematy, których nauczyłam się wcześniej, nie zastanawiając się szczególnie nad celowością swoich zadań. Moim głównym i mało świadomym celem było zorganizowanie „fajnego” czasu dla dzieci. Na szczęście nie skromnie mówiąc głowę zawsze miałam pełną kreatywnych pomysłów, więc dzieciaków przybywało i udało się stworzyć stałą grupę dzieci.

W trakcie prowadzenia gromady zmieniłam studia na kierunek psychologii i zaczęłam zgłębiać wiedzę na temat mechanizmów i praw rządzących psychiką oraz zachowaniami człowieka. Na początku nie wiedziałam jeszcze, że to właśnie z tymi najmniejszymi ludźmi przyjdzie mi pracować.

W tym samym czasie zaczęłam doszkalać się w mojej harcerskiej organizacji, poznawać dogłębnie metodę harcerską (która do dzisiaj jest dla mnie ogromną inspiracją do pracy z dziećmi i młodzieżą, gdy jest odpowiednio stosowana, ale to chyba jak każda metoda). Udział w wielu kursach umożliwił mi też poznanie, różnych metod zastępujących „stare dobre i skuteczne wychowanie” klapsem, pasem, krzykiem i ogólnie pojęta karą. Nie będę rozpisywać się o wszystkich metodach, którymi się inspiruje i o elementach, które wykorzystuje w swojej pracy, bo za szybko nie odeszłabym od komputera. Na to przyjdzie czas w kolejnych wpisach.

Miałam też okazje pracować w studenckim biurze turystycznym, w którym jeździłam i organizowałam czas dla dzieci w różnym wieku, dzięki temu miałam szanse zaobserwować, jak działają poszczególne systemy szkolnictwa (prywatnego, a publicznego), podejścia nauczycieli do uczniów, różnic między szkołami z mniejszych miejscowości i wsi, a ze szkół z dużych miast oraz jaki może to mieć wpływ na zachowanie dzieci.

Jednym z ostatnich moich przystanków była Fundacja Zmian Społecznych, w której pracowałam, tam zdobyłam masę doświadczenia i największą możliwość rozwoju moich „wychowawczych skrzydeł” pod okiem doświadczonej i wykwalifikowanej kadry.

Prawie trzy lata spędzone, na pracy w różnych projektach, dały mi możliwość obserwacji rozwoju człowieka na każdym etapie jego życia. Tak, mózg człowieka rozwija się naprawdę dłużej niż, by się wydawało.

Prawie zapomniałabym o stażu w placówce Montessori, gdzie udało mi się, również poznać założenia tej metody oraz wyciągnąć kilka pozytywnych aspektów jej stosowania, ale to też temat na inny wpis.

I, gdy tak sobie przebrnęliśmy przez cała drogę, przyszedł czas na odpowiedź skąd pomysł? Nie wyobrażam sobie mojego życia robiąc coś innego niż wychowywanie, postanowiłam zacząć od początku drogi, zaczynając od małego człowieka, na kształtowaniu jego postaw, już wtedy, kiedy niektórym się wydaje, że to jeszcze nie czas na samodzielność, podejmowanie własnych decyzji, na zaufanie, na traktowanie drugiego człowieka, tylko odrobinę mniejszego od nas, na równi sobie.

Chciałabym zbudować takie poczucie, w każdym dorosłym, ale nie wiem czy są na to gotowi, lecz jeżeli Ty jesteś to zostań ze mną!

Monika Szymańska